de scheidsrechter van 90

En om helemaal de maand januari 2023 adieu te zeggen , nogmaals de fotoreportage van Milleke Bos anno ’22 , onze sportcrack bij uitstek.

26 jaar reeds is Milleke Bos uit Groot-Vorst niet alleen vrijwillige ziekenbroeder in DE WINDE. Even lang al is hij ook scheidsrechter bij vriendenclub vzw DE WARE VRIENDEN op Veerle-Heide.

* Met rechter spelen op het voetbalveld begon hij op zijn 25ste, goed 65 jaar geleden. Een gezegende leeftijd op een rustige oude dag, zou je denken. Niet zo voor Milleke Bos uit den Houthoek. De kranige wittekop doet er minstens nog een jaartje bij als scheidsrechter in de amateurklasse.

* Voor zijn eerste fluitsignaal van de namiddag moest hij eerst nog een aantal plechtige ogenblikken ondergaan. Niet alleen voor onze lens, maar ook voor het zwaardere materiaal van een nationale zender.

Hieronder een paar fotootjes van ons.

 

Milleke Bos is niet alleen voetbalscheidsrechter. Ook al 25 jaar lang is hij onbezoldigde helper voor rusthuis De Winde. Zowat alle patiënten die meedoen aan de uitstapjes per rolstoel, zijn jonger dan Mil. “Geen bezwaar”, zegt de 90-jarige, “Wellicht ben ik gezonder dan zij, en dat telt. Hopelijk kan ik ook dit nog geruime tijd blijven doen.”

Openwerfdag Capellebeemden

Vrijwel iedereen kon vandaag zondag 15 jan komen kijken op de Openwerfdag Capellebeemden. De site Capellebeemden op de voormalige locatie van de ‘witte school’ in VorstMeerlaar krijgt immers volop vorm.

De bouwwerken gingen in september 2020 van start. Kleine Landeigendom Zuiderkempen (KLZ) bouwde er 51 sociale koopwoningen en appartementen, met elk een parkeerplaats in de kelder , met ruimte voor fietsen.

Daarnaast is er ook een ruimte voor een handelszaak voorzien. In hetzelfde complex bouwt de gemeente Laakdal ook een gloednieuw ontmoetingscentrum

* zondag 15 januari tussen 10 en 12 u stelde de gemeente het ontmoetingscentrum open voor het publiek

POLYVALENT

* Het ontmoetingscentrum kan polyvalent ingezet worden en bestaat uit een gezellige horecazaak met foyer én terras, een grote polyvalente zaal met volledig uitgeruste keuken, twee kleinere multifunctionele zalen in de kelder, sanitaire ruimte met toiletten en voldoende bergruimte.

* Op www.laakdal.be/capellebeemden vind je alvast een impressie terug.

* Door de flexibele opbouw kunnen deze ruimtes polyvalent gebruikt worden voor eetfestijnen, culturele voorstellingen en andere evenementen.

* Bij de zaalinrichting werd extra aandacht besteed aan de zaalakoestiek. Net als aan ecologische duurzaamheid.

* Ook werd een geothermische warmtepomp, ventilatie met warmterugwinning en (top)koeling, regenwaterrecuperatie, vloerverwarming met passieve koeling en zonnepanelen voorzien.

* Dankzij de goede bereikbaarheid en de multifunctionele opbouw, wordt het ontmoetingscentrum een ideale uitvalsbasis voor heel wat activiteiten

* Deskundige Communicatie   Tel: 013 67 01 10  

korali.melis@laakdal.be

OUDJAAR NIEUWJAAR …

sized_DSC_0018-2Vandaag zaterdag 31 december is het oudjaar, de laatste dag van het jaar 2022.

En daar hoort een feestje bij, een kinderfeestje.

Kinderen gaan bij de buren ‘Nieuwjaar wensen’ en een liedje zingen om een snoepje of een cent.

Het verhaaltje omtrent oud en nieuw …

* Nieuwjaar zingen … is een folkloristisch gebruik, dat vooral voorkomt in de Antwerpse Kempen en het Hageland. Vredelievender kan nauwelijks.

* Nochtans. Nieuwjaar zingen heeft een woelige geschiedenis. Al in de 16de eeuw (1 501- 1 600) gingen jongeren in groep op pad. Ze klopten aan van huis tot huis en zongen een lied in ruil voor wat geld, voedsel of drank.

* Wanneer mensen niks gaven, werden ze vaak de huid vol gescholden door de bedelende jongeren. (hoeweg houwes, liejeg houwes, der zit een girrege pin in houwes)

* Dat nieuwjaarszingen niet altijd onschuldig was, bewijzen ook de verbodsbepalingen uit de 18de en 19de eeuw. In de motivaties van die verboden staat te lezen hoe agressief de bedelende groepen werden, vooral na een aantal rondjes sterke drank.

* Ook de Kerk probeerde het nieuwjaar bedelen aan banden te leggen. Lange tijd werd het geven van geschenken immers gezien als een manier om voorspoed af te dwingen. Volgens de katholieke leer … erge vormen van bijgeloof.

* Het nieuwjaar lopen van oudere jongeren en volwassenen verdween grotendeels na de Tweede Wereldoorlog. Daar zijn verschillende redenen voor. Ten eerste probeerden steden al sinds de negentiende eeuw deze openbare feesten te verbieden.

* Heel wat burgers vonden de vaak wilde bedeltochten onfatsoenlijk en een vorm van overlast. Bovendien kwam er met de eerste postzegel in België (1849) en later ook de goedkope prentbriefkaart, een nieuwe mogelijkheid om nieuwjaarswensen over te brengen.

* Vanaf het begin van de 20ste eeuw stuurden mensen hun gelukwensen steeds vaker via de post. En … werd het systeem van nieuwjaarsfooien geleidelijk aan structureel overgenomen door werkgevers. In steeds meer sectoren krijgen werknemers een eindejaarspremie.

* Toch is het gebruik om dienstverlenend personeel iets extra toe te stoppen niet helemaal verdwenen. Zo mogen heel wat thuisverplegers en poetshulpen zich nog steeds verheugen op geld, pralines of andere geschenken voor het nieuwe jaar.

* Maar nieuwjaar zingen, zoals de kinderen en de jeugd het doen, is toch het leukst van al. Snoepjes voor de kinderen, iets sterker voor de jeugd.

 

kerkorgel gerestaureerd

Druk op onderstaande link voor de foto’s van Michel Van Mechelen tijdens het “Inspelen” van het orgel.

https://we.tl/t-ZykRVY4hNE

Michel Vanmechelen    Gsm: 073 133939

VERHAAL – In 1614 werd in het doksaal van O.L.V. in de Wijngaard het eerste orgel geïnstalleerd. In 1910 legde de grote brand het orgel in as.

In 1935 werd een nieuw orgel aangekocht. Dat overleefde de oorlog. In 1990 werd het nog gerestaureerd, maar toch geraakte het geleidelijk in onbruik.

In het kader van de vernieuwde liturgie zette het zangkoor zich vooraan in het koor en kocht de kerkfabriek een modern orgel.

Op vraag van de parochie besloot de kerkfabriek het orgel te laten herstellen door de befaamde orgelbouwer Verschueren uit Ittervoort ( Koninklijk Hofleverancier Nederland).

Op zondag 11 december werd het vernieuwde orgel door Jef Vloemans ingespeeld. Hij probeerde op een prachtige manier er het maximum uit te halen en combineerde dit met koraalzang. – René Bloemmen –

Bijna honderd enthousiaste parochianen genoten ervan. Na het concert verzorgde de kerkfabriek een receptie.

HAeBEEcK IN HAANVEN

Wegens geen nieuws vandaag …een verslagje uit DE OUDE DOOS … 2018 … Geniet er van.

In de jaren 1 700 was de Haebeeckhoeve een grote boerendoening met de schuur die er nog staat als het laatste stukje Bokrijk in Veerle. In Haanven lagen de beste gronden, woonden de dikste boeren en de schoonste boerendochters. Het waren, zoals de voetballers van Kameroen, ‘ontembare leeuwen’.

Op de hoeve volgden vele pachters elkaar op.  Tot omstreeks 1900 de familie Robrechts uit een Brusselse randgemeente hier neerstreek. Hun oude grootmoeder Van Heymbeeck, geboren rond 1830, gaf de familie de definitieve bijnaam ‘Haebeeck’.

De Haebeecksen bouwden het hoge herenhuis op de plaats van de vroegere boerderij. Het werd een half gesloten complex, zoals in Zuid-Brabant gebruikelijk was.

Wijlen Mil Haebeeck, de laatste Haebeeck, vertelde graag hoe hij in de oorlog zijn paard moest afgeven en met ossen moest werken.  “Een os is een heel sterk dier, maar veel trager dan een paard”, was een van zijn gevleugelde uitspraken.

Mil wist ook waarom de Herseltseweg er na 60 jaar ‘plannen’ pas kwam. En hoe de Haanvense stammen Onsea, Briers, Clerckx, Van der Borght, De Peuter… met elkaar overeenkwamen. Zelfs hoe hij de kwajongens uit zijn boomgaard moest verjagen als ze kwamen appels pikken.

Drie zussen betrokken het huis naast de oude schoolthans Druivenrank- in Veerledorp. De oudste zoon Achiel werd dokter in Olen .Hij was er ook een aantal jaren burgemeester . Hun jongste zoon Marcel werd apotheker in Oosthoven (Oud-Turnhout ) en diens zoon Jo werd in de jaren zeventig de eerste Kempische streekmanager . Ze hadden aanzien, de Haebeecks!

Tegenover het Haebeeck-herenhuis kwam het Ooievaarsnest , een kinderparadijs dat ‘wegens klachten’ jammerlijk moest sluiten.

In die periode werd de Robrechtsboerderij opgemaakt en als café geopend: de Haebeeckhoeve. De nieuwe trots van Haanven was geboren.

Dan nam Chris van Hilset ( Hulshout) de zaak over. Chris was 25 jaar mecanicien in o.a de Ronde van Frankrijk voor Armstrong en andere wielergoden. Chris slaagde met zijn vrouw Betty in zijn opzet.

Neusje van de zalm waren de vier retrokoersen die Chris organiseerde met Marc Uytterhoeven als schitterende commentator , in het gezelschap van zijn favoriete coureur Herman Van Springel zaliger.

Turnleraar en ultra-Hawaïloper, -fietser en -zwemmer ‘de Pie’ ¨- Pieter de Jongh en Jan Wijnants ‘Jan van Stijn van de buskop’, zoals hij in Veerle beter bekend was, deden ook mee.

Jan reed in de Olympische wegrit van Moskou ’80 een tijdlang aan de leiding en werd bekeken door mogelijk100 miljoen wielerliefhebbers. Jan in de Haebeeck-koers, een revelatie op zich.

***   Onlangs werd de SurPlace verkocht

° Sinds eind augustus 2020 zijn Jolanda en Kris, de nieuwe eigenaars van Taverne en Dierenartsenpraktijk De Haebeeckhoeve, voorheen Café SurPlace.

° Kris baat de taverne uit en Jolanda zal voornamelijk te zien zijn in de dierenartsenpraktijk.
**  De dierenartsenpraktijk draait inmiddels al op volle toeren.

*  tekst Swa V.G – Mia VH – LH –  in bijlage een paar fotootjes van mezelf uit de retrokoers 2018.

Frank Vandenbroucke op werkbezoek

Minister Frank Vandenbroucke op werkbezoek bij ‘Medisch Thuis’ in Laakdal.

Op 17 juni ll. lanceerde vice-eerste minister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke zijn ideeën voor een New Deal voor de huisartsen(praktijk).

*Medisch Thuis’ gelooft in een intense samenwerking van diverse zorgverleners rond een patiënt. Daarmee zijn ze pioniers in de eerstelijnszorg.

* Maandagnamiddag 26 september (14-16u) heeft de minister een werkbezoek met overleg gepland aan de multidisciplinaire praktijk ‘Medisch Thuis’ in Laakdal.

* Huisartsen Caroline Vanwelden (+) en An Weerts bouwden hun artsenpraktijk uit tot een multidisciplinair geheel met o.a. artsen, verpleegkundigen, zorgkundigen, paramedici en podologen.

* In hun streven naar kwaliteit en een betere ondersteuning van de patiënt wordt er al jaren gewerkt volgens de voorstellen die de minister nu op tafel legt. Een leerrijke ervaring voor beide partijen.

‘Medisch Thuis’ aan ‘Rondpunt’ Vorst  omvat een gloednieuwe architecturale praktijk met bijzondere aandacht voor een warm en huiselijk interieur.

* Zeer recent werd deze praktijk door Domus Medica geselecteerd als voorbeeld voor het multidisciplinair samenwerken tijdens de openpraktijkendag.

Geschiedenis van Laakdal

Op nieuwsarme dagen is het goed om her en der wat te scrollen en … merkwaardige dingen te vinden. Dingen die wellicht alle inwoners van Laakdal aanbelangen als “Wat was er voor de fusie van gemeenten in 1977 ?” Oftewel ‘De voorgeschiedenis van Vorst – Veerle en Eindhout’ , in 1977 versmolten tot Laakdal. (kijk onderaan de bronnen die -vorig jaar 2021- geraadpleegd werden)

Geschiedenis van Laakdal

toestand vandaag op dezelfde plaats …zonder woorden

De fusiegemeente Laakdal werd gevormd op 1 januari 1977. In feite is het dus fout om hier over ‘Laakdalse geschiedenis’ te spreken. De deelentiteiten van Laakdal: Eindhout, Varendonk, Veerle en Vorst kunnen namelijk op een veel langere en echte geschiedenis terugblikken. Deze geschiedenis is voor elke entiteit verschillend, aangezien ze ressorteerden onder verschillende grondheren, bestuurlijke indelingen en bisdommen.

** De Laak (met bijrivieren Kleine- en Rode Laak) is tegenwoordig één van de meest vervuilde waterlopen in België. Bij hevige regenval in de winter overstroomt ze vaak. In een droge zomer krimpt ze tot een grachtje. Niet moeilijk, want ze is al meer dan twee decennia lang niet meer geruimd. (foto’s uit 2016 – twee van gisteren…)

* De start van geschiedenis wordt over het algemeen gelegd bij het eerste geschreven document, ervoor spreken we van archeologie. In die zin begint de geschiedenis van de Laakdalse deelgemeenten op heel verschillende momenten, met Vorst als eerst genoteerde naam.

* In 877 bevestigde de West-Frankische koning Karel de Kale aan de abdij van Nijvel het bezit van Vorst. Deze bevestiging werd in 897 door Zwentibold, koning van Lotharingen, herhaald. De abdij was niet bij machte de ver afgelegen bezittingen te besturen en gaf haar bezit na verloop van tijd in leen aan de familie Vandergalen, bezitters van een leenhof op de Borcht.

** Vanaf de twaalfde eeuw begonnen de Graven van Leuven en later de Hertogen van Brabant hun voogdijrechten op abdijen en kloosters uit te breiden en eigenden ze zich vele rechten en bezittingen toe. Dit gebeurde ook met Vorst.

* In de dertiende eeuw bezat de Hertog van Brabant de rechten op de nog niet ontgonnen gronden en de heerlijke rechten. De abdij van Nijvel en haar leenmannen, de Vandergalens, behielden de rechten op de oudst ontgonnen gronden en de rechten verbonden aan de kerk die ze in Vorst gesticht hadden, zoals de tiendeninning en het benoemen van de pastoor.

* In 1304, twee jaar na de Guldensporenslag, gaf de hertog zijn rechten in Vorst (samen met de helft van Meerhout) in leen aan Hendrik van Meldert. Via diens dochter bleef Vorst een eeuw lang in de familie van Wijer, een bastaardtak van de van Wezemaals.

* Door huwelijk kwam dit in 1398 onder bewind van de familie van Diest. Aangezien deze familie ook de andere helft van Meerhout bezat, hadden zij hier vanaf nu een groot geheel in handen.

* In de loop van de vijftiende (vanaf 1401) en zestiende (vanaf 1501) eeuw vererfde Vorst samen met de andere Diestse bezittingen op de van Nassaus, die vanaf de zestiende  eeuw ook prinsen van Oranje waren.

* Vanaf 1660 vormden Groot-Vorst en Meerhout een eigen heerlijkheid onder eenzelfde drossaard. De dorpen hadden een gezamenlijke gevangenis op de Borcht. Deze situatie zou blijven bestaan tot in 1794 toen de Oostenrijkse Nederlanden (het huidige België en Luxemburg) bij het Napoleontische Frankrijk werden ingelijfd.

** Als gevolg hiervan bevindt een deel van de Vorste archieven zich in het nationaal archief in Den Haag, dat de archieven van de Nassause Domeinraad heeft overgenomen. Op kerkelijk vlak hadden de Vandergalens in de 14e eeuw hun rechten op de kerk, die ze te leen hielden van de abdij van Nijvel, overgedragen aan de abdij van Averbode.

* Veerle verschijnt pas veel later in de geschreven bronnen. Het was omstreeks 1200 in het bezit van het kapittel van Bierbeek. Dit kapittel werd rond die tijd samen met al haar bezittingen door de heren van Bierbeek aan de St. -Nicasiusabdij van Reims geschonken. Deze abdij vormde het kapittel om tot een priorij die verder de bezittingen bestuurde.

** Omstreeks 1300 verkocht de priorij al haar bezittingen in Veerle aan de abdij van Averbode. Deze bezittingen besloegen vooral de oudst ontgonnen gronden en de kerkelijke rechten, zoals de tienden.

* In Veerle waren het de machtige heren Berthout uit Geel die zich hadden opgeworpen als dorpsheren  die de rechten op de onontgonnen gronden en het bestuur verwierven.

* Hierdoor ressorteerde Veerle tot het einde van het ancien régime onder het Land van Geel, dat later opging in het Markizaat Westerlo toen de familie de Merode het land van Geel via erfenis verwierf.

** Naast de bezittingen van de priorij van Bierbeek had de abdij van Averbode ook het patronaatsrecht van ‘de kerk van Veerle’ verkregen van de bisschop van Kamerijk. De grens tussen de bisdommen Kamerijk en Luik, die wellicht erg oud is, liep immers dwars door Laakdal. Veerle hoorde onder Kamerijk, Vorst en Eindhout onder Luik.

* In Eindhout stond de familie Berthout nog sterker: ze had er het bestuur, de kerk en de gronden in handen. Al vroeg werd hieruit een deel afgesplitst dat in handen kwam van de abdij van Tongerlo, het zogeheten Eindhout-Hamme. Dit vormde in de praktijk een aparte gemeente en fuseerde pas op het einde van het ancien régime met de rest van Eindhout. Midden dertiende eeuw hadden de Berthouts hun rechten op de kerk van Eindhout afgestaan aan de abdij van Averbode.

* Varendonk tenslotte was een kleine heerlijkheid die oorspronkelijk afhankelijk was van de Berthouts. Nadat een van hun leenmannen dit in de twaalfde eeuw afstond aan de abdij van Averbode groeide het uit tot een aparte gemeente, vergelijkbaar met Eindhout-Hamme in Eindhout.

* Varendonk zou ook na het ancien régime een aparte gemeente blijven tot het bij de fusies in de tweede helft van de twintigste eeuw bij Veerle werd gevoegd.

** Zoals uit bovenstaande blijkt, speelde de norbertijnenabdij van Averbode een belangrijke rol in de economische en religieuze ontwikkeling van de Laakdalse deelgemeenten.

* In de late middeleeuwen zorgde de abdij van Averbode ook voor een onafhankelijk bestuurlijk statuut, los van het Land van Geel, voor de gebieden Varendonk, Blaardonk en Watereinde. Dit zou het begin betekenen van de latere miniatuurgemeente Varendonk, zonder kerk of school.

** Vanaf de veertiende eeuw bestuurden de norbertijnen van Averbode ook de parochies, al waren ze in verschillende bisdommen gelegen. Eindhout en Vorst behoorden tot het bisdom Luik en Veerle behoorde tot ‘het bisdom Kamerijk’.

* De dorpen ontwikkelden zich verder aan een bescheiden knooppunt van wegen, waarvan de weg van Diest via Geel naar Turnhout de belangrijkste verkeersader was.

* In het kielzog van de linnennijverheid in de nabije steden en gemeenten als Diest, Geel en Mol kon er ook een beperkte textielnijverheid plaatsvinden, maar landbouw bleef de belangrijkste bron van inkomsten voor de lokale bevolking.

** Na het einde van het ancien régime kwamen de Laakdalse deelgemeenten allemaal terecht in het nieuw gecreëerde ‘departement der twee Neten’, later ‘de provincie Antwerpen’. Al vanaf de zeventiende eeuw was er een evolutie aan de gang waarbij een beperkt aantal families die op regionale schaal actief waren, steeds meer rijkdom en macht in handen kreeg.

* Dit zette zich door in de negentiende eeuw, toen een arme boerenbevolking grond pachtte van enkele rijke families. In Veerle was dit de familie De Zerezo de Tejada, die aan de Diestsesteenweg een kasteeltje bouwde.

* In Vorst was het de familie Schollaert, die o.a. een Belgisch premier leverde die in Klein Vorst een kasteeltje, het huidige kasteel van Meerlaar, oprichtte.

* In Eindhout was het de familie Vander Elst uit Brussel, die in 1854 het kasteel aan de Ossenstalhoeve liet bouwen. Het enige restant hiervan is de massief eiken trap die door dr. Jozef Weyns werd gebruikt bij de oprichting van zijn woning ‘Ter Speelbergen’ .

Geraadpleegde bronnen:

° LEENDERS, K.A.H.W., Van Turnhoutervoorde tot Strienemonde: ontginnings- en nederzettingsgeschiedenis van het noordwesten van het Maas-Schelde-Demergebied (400-1350), Walburg, 1996.

° LWGH, Jaarboek van Laakdal, 1 (1982), Laakdal, 6-7

° VAN LIEFFERINGE, Nick, Resultaten van het archeologisch onderzoek te Laakdal (Vorst) – Oost-Molenveld, s.l., 2009.

° VAN GEHUCHTEN, François, Veerle, arm en trots, Tielt, 1997.

° VAN GEHUCHTEN, François, Vorst groot en klein (877-1976), Laakdal, 1995.

MArkENTOREN zICHEM

Dé toren van Zichem langs de Demer wordt ook Maagdentoren, Lantaarntoren of Vat van Zichem genoemd. De functie die de toren had, is tot op heden niet erg duidelijk.

Hij was gebouwd als versterkte woontoren met alle voorzieningen als haarden, latrine, lampnissen, verluchtings- en verlichtingsgaten, maar zou nooit bewoond zijn.

Was hij eerder bedoeld als verdedigingsbouwwerk of louter als een prestigemonument? Persoonlijk gaan we er van uit dat Markentoren het dichtst bij de waarheid ligt. Een toren op de grens van Brabant en Het Land van Loon. Lees er alleszins meer over … en druk op rood.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Maagdentoren_in_Zichem

Lees ook …

https://www.toerismevlaamsbrabant.be/producten/bezoeken/bezienswaardigheden/maagdentoren/

Herinrichting begraafplaats Eindhout

De gemeenteraad heeft het licht op groen gezet voor het lastenboek van de herinrichting van de begraafplaats in Eindhout.

* Gerda Broeckx (schepen van begraafplaatsen): “De afgelopen jaren werden de begraafplaats van Vorst-Centrum en Veerle (foto) heringericht tot een groene omgeving met ruimte voor stilte, respect en herdenking. We mochten al vele, vele positieve reacties van bezoekers ontvangen. Na Eindhout starten we met de herinrichting van de meest recente begraafplaats van Laakdal, die in Vorst-Meerlaar. Daarmee komen we tot het sluitstuk in de uniforme restyling van alle Laakdalse begraafplaatsen.”

* De geplande werken stemmen overeen met die van Vorst-Centrum en Veerle. De restyling omvat ook een betere inrichting van strooiweiden en paadjes.

* Er komen meer banken en er wordt een schuilhuisje met afscheidsruimte én toilet voorzien. Ook de kinderbegraafplaats (foto) wordt, net als in Vorst en Veerle, op een speelse , kleurrijke manier aangepast.

* Met het oog op een betere ontsluiting van de begraafplaats wordt tegelijkertijd een extra ingang ontworpen langs de Steenweg op Meerhout. De totale raming bedraagt € 449.614,64 (incl. btw).

*** De werken vatten eind 2022 aan en nemen ongeveer een half jaar in beslag.

BOEREN IN BLAARDONK

.
Veehouder Van Lommel in Blaardonk heeft 60 à 70 melkkoeien. In de winter blijven die op stal, want de weilanden staan dan compleet onder water. Het water trok dit jaar niet snel weg. Daardoor kon het gras niet welig groeien. Normaal mag het melkvee eind april weer naar buiten, maar dat gebeurde dit jaar geruime tijd later wegens …te weinig gras.
.
.
Een boer heeft nooit gedaan. Van andere weiden werd het eerste gras ingekuild als voer voor de volgende winter.(foto)
.
.
De koeien zelf weten wat er van hun verwacht wordt: grazen, grazen en dan … erbij gaan liggen en herkauwen om hun vier magen te kans te geven om groen gras om te zetten in witte melk.
.
.
En dan komt de tijd eraan dat de uiers dik van de nieuwe melk zitten. De verzadigde koeien drummen zich een weg naar het hek. De stal lonkt, maar er valt nog geen boer/boerin te bespeuren.
.
Eindelijk is het zo ver. Het hek is van de dam en er vormt zich een lange sliert melkvee naar de stal. Netjes in de pas, als een corps goed getrainde militairen. Koddig om te zien.
.
De koeien kennen hun plaatsje in de melkstal. In de nachtstallen krijgen ze nog krachtvoer bij. Van gras alleen blijf je immers niet op je poten staan.
Hoe lang zo’n koe meegaat?, wilden we nog weten. ‘Moeilijk te zeggen hoe ze de jaren verteren van gemolken worden en kalfjes baren, kalven zeg maar (kalven gebeurt om de twee jaar).’
.
.
‘Ik heb er eentje van 18 jaar oud, andere hebben na hun eerste kalf al het beste van zichzelf gegeven. En dan zijn ze alleen nog geschikt voor… de slacht‘, vult de boer aan.
.
‘Voor buitenstaanders lijkt dat vreselijk, maar ze met pensioen sturen, kan moeilijk, hé. Vergeet echter niet dat wij houden van onze dieren. Als wij ze goed verzorgen, krijgen wij veel van ze terug. En ik ben een goede boer.’
.
1 2 3