DE SCHREEUW

.

* Edvard Munch schilderde enkele versies van zijn schreeuw. Deze versie uit 1909 komt uit het Munch Museum in Oslo. De naargeestige prent is geschilderd op een kartonnen ondergrond. U kunt niet alles zien op de bijgevoegde afbeelding. De schreeuwer staat op een brug onder een rood vlammende hemel.

.

* “Het werk van Munch staat in het teken van een ontluisterd mensbeeld,” schreef Gottlieb Leinz in zijn studie over moderne kunst. “De betekenis van zijn werk, dat van cruciale invloed is geweest op het vroege Duitse expressionisme, is niet zozeer in de formele kwaliteiten ervan gelegen als wel in de genadeloze wijze waarop gestalte wordt gegeven aan vereenzaming, dood en vervreemding.”

.

** Het is niet de persoon op de brug die schreeuwt. De natuur schreeuwt hier naar de vertwijfelde bijna anonieme persoon op de brug. Hij houdt zijn handen voor zijn oren om te voorkomen dat hij wordt overweldigd door het natuurgeweld.

* Hemel en aarde, water en mensen gaan kolkend, in draaiende lijnen in elkaar op. De macht van de natuur overvalt de mens vanuit een hinderlaag. Het werk van Edvard Munch heeft vaak een melancholieke , zelfs depressieve sfeer.

.

* De oorzaak hiervan moet gezocht worden in zijn jeugd. Munch werd op jonge leeftijd geconfronteerd met ziekte en dood. Zijn moeder overleed aan tuberculose toen hij vijf was. Later stierf ook zijn zus Sophie (15) aan deze ziekte. Zijn vader overleed in 1889, toen Edvard Munch in Parijs woonde.

.

* “We moeten geen interieurs met lezende mannen en breiende vrouwen meer schilderen. We moeten levende mensen schilderen die ademen, voelen, lijden en de liefde bedrijven. Ik schilder niet wat ik zie, maar wat ik zag ,” zei Edvard Munch ooit.