Een ‘versken’ van GUY VERELLEN
.
“Zoude gij da kunne gelooven,
Da ge mee het zellefste zicht..
gelak onze Lieven Hiejer hier booven.
Da welle…. dan pas te goei koste zien.
Hoe kleyn…. da welle eigelijk wel zijn…. misschien.
.
Dan zouden welle misschiens beseffe
Da welle… hier mor zeyn veur effe.
Peinst ervan wat da ge wilt…….
Mor wijd…. zitte kik doar volgens mij …nie neffe.”
.
Da besef…das misschiens,
nog nie direct…. veur vandoag of morgen.
Mor moest het koomen,…
We zoude misschien….mekandere wa liever zien ….
O misschiens…toch wa beeter veur mekandere beginne zorgen.”
.
In feite zijn welle menschen…..
mor zoewen kleyn weezen.
De weereld zou beeter af zijn,
as we wa minder zouden proaten,
en misschiens …..wa beeter gedachten koste leezen.
.
Veur diejen korten tijd hier oep aard
Ge vroagt uw eigen af…..Wa zenne kik hier verlooren.
Het eenigste zinvolle,..da ge doar over kunt zeggen.
Awel…..’Ik zijne kik hier gebooren.”
.
.
Da dorpken,….
Da in feite nie meer …
dan een hoopken …..oude huizen is.
Is ieverans zoewe specioal,
Gewoon omdat da …..’mijn’… dorpken is.
.
Da kleyn dorpken….
Nie meer ….dan ne scheet rond de kerk,
Woar da ge zoewe geere zijt,
Ge zou beginne peinzen….
Das onzen Lieven Hiejer z’n werk.
.
Da oud dorpken,
da welle geduurig oan,
zitten te verbouwen ….en te veranderen
Schoonder dan die steenen, …
Is da nie….den deugd die welle hemme oan mekandere.
.
Onzen Lieven Hiejer,
Ik zou kik er een verske over kunne schrijven,
Loat dan onnoozel dorpken,
nog moar efkes…….’mijn’ ….dorpken blijven.
.
.
Da dorpken,…..mee zijnen aave meulen,
diene kik nog geweeten hem… as kind.
Is verdweenen,….
En zijn wieken…….
droaien al langhk niemeer…mee de wind.
.
Da kleyn dorpken,….mee z’n route en zijnen tram,
en zijnen aaven weg ……in kassei.
Da dorpken….da bleft toch nog altij ieverans,….
dat dorpken van mij.
.
Da dorpken,…..woar ge as kleine snotter,
noar’t school goengk in den wijngaard bij de nonnen.
Woar ge zoewe dikkels mee d errebollen zijt verloren …
en zelden woart gewonnen.
Woaroem zijn welle feitelijk…..mee da veranderen begonnen.
.
Da dorpken,…woar ge as kind,
zoewe geere woart.
Da dis zoewe …..veranderd,
da ge’t bekanst ….nie meer vindt oep de koart.
.
Da dorpken,…. waarbij da ge stillekes oan beseft.
dat den ouden tijd is heen gegoan,….
En den nieven al is gekoomen.
Ik beleeve nog altij deugd….
Zoewe langhk…da’k over vroeger begin te droomen.
.
Da oud dorpken,…..
da nie is kunne blaaven,
Mor woar da’k zonder veul moeite,
een versken …kan over schraaven,
Goane kik toch prombeere….
van zoewe langhk meugelijk…in m’n gedachten te haave.”