Muhammad Ali grootste aller tijden

De Amerikaans bokskampioen Muhammad Ali overleed op 74-jarige leeftijd aan de gevolgen van de ziekte van Parkinson. De dood van de Olympische- en drievoudige wereldkampioen zwaargewicht was wereldnieuws.

* De legendarische bokser werd in 1942 geboren als Cassius Marcellus Clay. Nadat hij lid was geworden van de Nation of Islam,  een Amerikaanse organisatie van donkere moslims, veranderde hij zijn naam in Mohammed Ali.

* Ali was beroemd over de hele wereld. De nog jonge kleuren-tv slaagde erin om vrijwel alle grote kampen rechtstreeks uit te zenden. We willen de sportliefhebbers niet kennen die in het holst van de nacht geen seconde van de bokskampen hebben gemist. Ali was steeds met velen en mijzelf de onvoorwaardelijke favoriet. Voor aanvang van het werk was de kamp hét onderwerp van gesprek in de vroege morgen.

* Muhammad Ali had een enorme staat van dienst en wordt door velen beschouwd als de beste zwaargewicht bokser ooit.

* Van zijn 61 profpartijen won hij er maar liefst 56, waarvan 37 met knock-out. De enkele boksers die ooit in een professionele partij van hem wonnen zijn: Joe Frazier, Ken Norton, Leon Spinks, Larry Holmes en Trevor Berbick.

* Onder de naam Cassius Clay deed de bokser in 1960 mee aan de Olympische Spelen in Rome. Hij won goud bij de halfzwaargewichten. Hierna begon zijn professionele leven dat in totaal zo’n twintig jaar zou duren.

* In die periode werd hij maar liefst drie keer wereldkampioen bij de zwaargewichten. De eerste keer pakte hij de titel in 1961 tijdens een gevecht tegen Sonny Liston. De eerste van een hele resem knock-outs. En daarvoor kwam en genoot het publiek.

Gevecht van de eeuw

* De eerste keer dat Muhammad Ali als beroepsbokser een partij verloor was in 1971. Dit gevecht tegen zijn aartsrivaal ‘Smokin’ Joe Frazier staat bekend als de Fight of the Century. Joe Frazier was in 1971 wereldkampioen.

* Eerder was Muhammad Ali wereldkampioen geweest, maar hij was de titel kwijtgeraakt omdat hij geweigerd had om in Vietnam te gaan vechten.

* Ali verloor vier jaar van zijn carrière, maar kreeg volledig gelijk van de geschiedenis.

* Hij werd de grootste bokser aller tijden én een icoon voor de eeuwigheid.

* Tegen Muhammad Ali bokste Frazier na het duel van 1971 nog twee keer. Die twee partijen werden gewonnen door Ali. Ook nadat Frazier zijn carrière beëindigd had, bleef de rivaliteit tussen hem en Ali bestaan. Later werd die ruzie bijgelegd.

Slavernijverleden

Muhammad Ali haalde niet alleen het nieuws met prestaties in de boksring. Ook daarbuiten liet hij geregeld van zich horen.

* Zo maakte hij begin jaren zestig reeds bekend dat hij zijn achternaam Clay niet langer wilde gebruiken. Clay was een symbool voor het slavernijverleden van zijn voorouders.

* Als lid van de Nation of Islam besloot hij voortaan als Muhammad (de profeet van de islam) Ali (de vierde kalief) door het leven te gaan.

Overlijden

* Opmerkelijk is dat de dood van de bokslegende in 2016 bekendgemaakt werd via een scorebord in Miami, tijdens een honkbalwedstrijd tussen de Miami Marlins (waar Ali supporter van was) en de New York Mets.

* Geheel onverwacht verscheen een grote foto van Ali op het videoscorebord met de tekst ‘Muhammad Ali – 1942-2016’. Pas twee uur later werd de dood van de bokser officieel bekendgemaakt door zijn familie. Ali was opgenomen in een ziekenhuis in Phoenix met ademhalingsproblemen. Vanwege zijn ziekte was behandelen praktisch niet meer mogelijk.

(foto boven -The Beatles en Muhammed Ali-)

Hitler en Jesse Owens

Olympische Spiele 1936 in Berlin, Siegerehrung im Weitsprung: Mitte Owens (USA) 1., links: Tajima (Japan) 3., rechts Long (Deutschland) 2.,
Zentralbild/Hoffmann

De Olympische Spelen van 1936 in Berlijn. Hitler, racist bij uitstek, zou geweigerd hebben om de Amerikaanse ‘veelwinnaar’ Jesse Owens (4 gouden medailles) de hand te drukken, maar … dat verhaal klopte niet helemaal.

° Volgens oud-journalist Siegfried Mischner klopte er zelfs niets van. Mischner had in de jaren 60 de foto gezien die Owens altijd op zak had. Daarop stond Hitler die Owens gewoon een hand gaf. Mischner, die er pas in 2009 mee op de proppen kwam, had geen idee waar de foto toen was.

° ‘Sterker nog’, zei hij, ‘het kon best zijn dat die foto niet meer bestond.’ Helaas konden zowel Mischners collega-journalisten als Jesse Owens het verhaal niet meer bevestigen of ontkennen: ze waren allemaal al overleden.

° Mischner vertelde het verhaal omdat hij na hun dood nog de enige was die de waarheid kon vertellen. Maar bewijs was er niet. Wel het sterke vermoeden dat de foto nooit heeft bestaan. En dat vermoeden wordt op zijn minst bevestigd door de werkelijke oorzaak van Hitlers vertrek.

* Achter de Hitler-Owens-mythe zat namelijk een misverstand. Er werden nl. twee gebeurtenissen door elkaar gehaald.

° Uiteraard had het naziregime liever een Duitser dan Jesse Owens als publiekslieveling gezien. En Hitler had op de eerste dag van de Spelen wel verschillende sporters ontvangen in het Führergedeelte van het stadion. Maar hij ontving die dag niet alle winnaars. Omdat het laatste onderdeel, het hoogspringen, uitliep en de Duitsers toch al waren uitgeschakeld, verliet hij het stadion terwijl de wedstrijd nog bezig was.

° Dat had niets te maken met Jesse Owens. Die deed aan deze finale immers niet mee. En ook al was Hitler gebleven, had hij Owens’ hand wellicht niet geschud.

 

° Owens zelf ontkende later ook dat de Duitsers hem onheus hadden bejegend. Integendeel. Volgens hem werd hij zeer enthousiast ontvangen door de Duitse bevolking, wat in ‘Olympia’ , de film van Leni Riefenstahl (de favoriete filmdame van Hitler), ook te zien was.

° Owens zelf zei over de kwestie dat hij inderdaad niet was uitgenodigd bij Hitler, maar dat hij ook nooit was uitgenodigd in het Amerikaanse ‘Witte Huis’… Een sneer van jewelste.

° Of Hitler ooit een zwarte man in het openbaar gefeliciteerd zou hebben, valt sterk te betwijfelen. Maar het was niet de reden waarom hij op de eerste dag van de Olympische Spelen van 1936 het stadion te vroeg verliet.

1 2 3