In het voorjaar van 1967 trok ik met mijn lief en met hoge verwachtingen naar Ravels-Eel om een kleinkunstavond met Boudewijn de Groot live te beleven . Vanaf de eerste noten en woorden die ik op de elpee ‘Voor de overlevenden’ van hem hoorde , was ik immers al helemaal weg van de nieuwe Nederlandse bard . Prachtige teksten , prachtige arrangementen , een aanwinst voor het betere Nederlandstalige lied . Die liefde leeft nog steeds .

 ‘Ravelshof’ , de zaal in Ravels-Eel was eigendom van de ouders van Fons Lauwers , die ik later beter leerde kennen als de man van Victoria De Peuter en bezieler van de fotoclub . Zij woonden aan de Oude Geelsebaan en zouden veel , veel later definitief naar het Spaanse Torrevieja verkassen . Maar we dwalen af .

Boudewijn was een timide verschijning op het podium in zijn rood geribd jasje , alleen met een gitaar om de hals . Hij stond daar maar , bang om te bewegen , zijn repertorium af te dreunen . Toch ging er een ondefinieerbare  présence van hem uit . Na elk nummer zwol het applaus in de zaal aan om uiteindelijk te besluiten met een daverende ovatie .

 ‘Die moeten we hebben’ , fluisterde ik in het oor van mijn latere ‘Tres’, toen nog Marie-Thérèse . Zij begreep het niet meteen , wel toen ik verklaarde dat ‘we’ eigenlijk AMC Veerle was .

AMC Veerle , de eerste motorclub in Veerle , had ook de organisatie van kunstavonden in haar statuten laten opnemen . Dit was een uitgelezen kans om de culturele toer op te gaan .

Met veel vuur en pathos vertelde ik Ludo Stijnen van onze ontdekking in Ravels . Die had meteen oren naar mijn voorstel om een kleinkunstavond te organiseren .

De avond die ik in gedachte had , mocht evenwel niet beperkt blijven tot Boudewijn de Groot . Dus zochten wij andere klinkende namen uit het kleinkunstcircuit , zoals deze muzikale richting in de volksmond genoemd werd .

Ludo en Ludo kozen ook nog voor Wannes Van de Velde , Miel Cools . Elly Nieman , die samen met Boudewijn de monsterhit  ‘Meester Prikkebeen’ tussendoor op vinyl zette , kwam er in laatste instantie ook nog bij . Het geheel zou aan elkaar gepraat worden door Louis Verbeeck . Een geschikt onderkomen vonden we in Westerlo , waar we de turnzaal van de Sint Lambertusschool mochten gebruiken .

Dan gebeurde wat niemand voor mogelijk had gehouden . De pas gebrevetteerde legervliegtuigpiloot Ludo Stijnen crashte dodelijk met zijn Fouga Magister in de tuin van Alex / Sander Van Nijlen . Uitgerekend een paar uur nadat hij zijn vliegbrevet behaalde . Het was 29 september 1967 , de kleinkunstavond was voorzien voor 19 mei 1968 .

Op slag kwam nu alle verantwoordelijkheid voor deze avond op mijn schouders terecht . Een verlammende vaststelling , want ik had Ludo vrij spel gegeven in zijn schrijfwerk met onze vedetten . De wending in onze opbouw meldde ik aan Lennart Nijgh , de tekstschrijver en manager van Boudewijn . 12 oktober ‘ 67 viel het antwoord in de bus …

Geachte Heer Vervloet ,

Mede namens Boudewijn de Groot betuig ik u ons groot leedwezen over het verlies van uw vriend, de Heer L. Stijnen .

Wij waarderen het ten zeerste dat u het plan heeft opgevat het werk van de overledene voort te zetten, en hierbij kan ik mededelen dat Boudewijn de Groot mij heeft opgedragen u te berichten dat hij op 19 april 1968 gaarne bereid is het met uw vriend overeengekomen optreden doorgang te laten vinden.

Uit achting voor de nagedachtenis van een groot bewonderaar laat Boudewijn de Groot  hierbij vragen, voor deze gelegenheid zijn honorarium ter beschikking te stellen van een liefdadige instelling.

Mag ik u verzoeken tegen begin maart 1968 nog even contact met mij op te nemen aangaande de plaats en tijd van het optreden? Bij voorbaat hartelijk dank .

Met de meeste hoogachting , 

LH Nijgh (manager)

De inhoud van deze brief meldden we ook aan Wannes Van de Velde , Miel Cools en Elly Nieman . Alle drie namen de voorwaarden van Boudewijn zonder mopperen over . De avond kon nu al niet meer stuk .

DE KLEINKUNSTAVOND ZELF

 Omdat wij veel te weinig personeel hadden om alles binnen goede banen te leiden, liep er van alles en nog wat mis . Ons hectisch gedoe werd echter door het Nederlandse gezelschap en onze Vlamingen met de mantel der liefde bedekt . Zij waren duidelijk nog veel erger gewend .

Heet onder de voeten werd het pas toen de klok tegen achten liep en de firma met de geluidsinstallatie nog geen teken van leven had gegeven . Miel Cools schudde meteen een doemscenario uit de mouw , sprong in zijn auto en kwam een aantal kwartieren later terug uit Hasselt met zijn persoonlijke installatie . Die deed het uitstekend .

De man van de firma uit Meerhout daagde ook nog op met anderhalf uur vertraging en werd meteen teruggestuurd . Hij begreep dat aandringen geen zin had .

Omdat de meeste kijkers/toehoorders al op hun plaatsen zaten en opgewarmd werden door Hugo Raspoet , die Louis Verbeeck verving (overlijden moeder) , had vrijwel niemand opgemerkt wat er intussen aan de kassa gebeurde .

Daar doken even na acht uur mannen van auteursrechtenvereniging SABAM op , monsterden de zaal en namen geld mee waarop ze recht meenden te hebben . Verslagenheid bij iedereen in de club , want niemand van ons wist wat SABAM was en nu dit . Ons leken het gangsterpraktijken , later wisten we beter .

In de zaal was het feest nu goed aan de gang . Miel Cools beet de spits af , doorliep zijn nieuw programma en liet zich ook tot enkele protestsongs verleiden . Hugo Raspoet pikte daarop in met zijn ‘protestlied tegen de protestsongs’ . Wannes Van de Velde bleef zijn eigen zichzelf en zong in de taal van de toekomstige hoofdstad van België . Antwaarps dus . Elly Nieman hield het bij mooie, poëtische teksten en bracht in première ‘De kauwgomballeboom’ . De zaal klapte mooi ritmisch mee .

De verwachtingen omtrent Boudewijn de Groot , top of the bill in Westerlo , waren hooggespannen , maar geen nood . Het jaartje tussen Ravels en nu had van hem een zelfverzekerde kerel gemaakt die eerst zijn intussen door vrijwel iedereen gekend repertorium doorliep om te eindigen met een paar stevige protestsongs in de geest van mei ’68 . Iedereen uit zijn dak . Avond helemaal geslaagd .

EPILOOG

Fier als een gieter togen wij ’s anderdaags naar mevrouw de voorzitster van de school voor fysiek en mentaal gehandicapte kinderen in Tongerlo , gewapend met een cheque van 25.000 BF , zoals vooraf was afgesproken . Een flinke som , dachten wij , want het gezamenlijk normale loon van de artiesten in 1968 . Niet genoeg , zei die mevrouw , maar ze nam het geld toch aan . Ongeloof op onze gezichten . Een verwijtende blik in haar ogen , alsof wij een stelletje oplichters waren .

Onze ontgoocheling omtrent deze dramatische afloop was er oorzaak van dat AMC Veerle het voortaan hield bij auto’s en motoren . Spijtig toch .

Karl Marx (Trier, 5 mei 1818 – Londen, 14 maart 1883) wordt vandaag precies 200 jaar oud . Marx was een Duitse denker die veel invloed had op de (politieke) filosofie, de economie, de sociologie en de historiografie . Hij was een grondlegger van de arbeidersbeweging en centrale figuur in de geschiedenis van het socialisme en het communisme . Marx woonde en werkte in Duitsland, Frankrijk , België , Nederland en Engeland .

Als Marx’ belangrijkste werk wordt meestal Das Kapital (of in het Nederlands: Het Kapitaal) beschouwd . Daarnaast is zijn Communistisch Manifest (met Friedrich Engels) wereldberoemd . Op het werk en de denkbeelden van Karl Marx (en Friedrich Engels) is het marxisme gebaseerd . (Wikipedia)

Citaten van Karl Marx

• Ik houd niet van geld . Geld is de reden dat we vechten .
• Godsdienst is de verzuchting van schepsels in nood, behaaglijkheid in een harteloze wereld , geest in toestanden van afstomping . Zij is de opium van het volk .
• Kapitaal is dode arbeid die , zoals een vampier , slechts tot leven komt door het opzuigen van levende arbeid en des te meer leeft naarmate hij meer arbeid opzuigt .
• De rijken zullen alles doen voor de armen, behalve ze met rust laten .
• De enige raderen die de politieke economie in beweging zet zijn de hebzucht en de oorlog tussen de hebzuchtigen ,de concurrentie .
• De geschiedenis van iedere tot dusverre bestaande maatschappij is de geschiedenis van de klassenstrijd .
• De filosofen hebben de wereld slechts verschillend geïnterpreteerd ; het komt er op aan haar te veranderen .
• Het is niet de wijze van denken van de mens, die zijn wijze van leven verklaart , doch integendeel zijn wijze van leven , die zijn wijze van denken verklaart .
• De heersende ideeën van een tijd waren slechts de ideeën van de heersende klassen .
• Kapitaal is geld , kapitaal is goederen . Op grond van het feit dat het waarde is , heeft het de mysterieuze eigenschap verworven om waarde aan zichzelf toe te voegen . Het brengt levende nakomelingen voort , of het legt tenminste gouden eieren .

Waarom zet ik deze verjaardag in de verf ? Gewoon als eerbetoon aan vriend Hugo Van den Enden (l) , hoogleraar moraalwetenschappen en notoir atheïst .

Hugo was ook bekend als sportverslaggever van motorcrosswedstrijden voor de krant De Morgen. Een zijtakje aan zijn veelzijdige boom dat men in hogere universitaire kringen nooit begrepen heeft .

Wij hebben samen vele jaren heel wat afgereisd in Europa . Autorijden was immers een andere passie van hem . Gedurende die reizen doceerde hij uit het vuistje Karl Marx , JS Bach (!) en andere grootheden uit zijn colleges . Ik was steeds een aandachtige luisteraar .(lu)

Hugo Van den Enden (Antwerpen, 27 juni 1938 – Gent, 23 januari 2007) was een Vlaamse germanist, filosoof en ethicus. Hij was hoogleraar moraalwetenschap en bio-ethiek aan de Gentse universiteit en geldt samen met zijn collega professor Etienne Vermeersch als de wegbereider van de abortuswet en de euthanasiewet in België. Tot aan zijn emeritaat in 2003 was hij voorzitter van de vakgroep wijsbegeerte en moraalwetenschap. Van den Enden was militant atheïst en filosofisch materialist.

Naast zijn hoofddomein, de bio-ethiek, was Van den Enden gespecialiseerd in de filosofie van Max Stirner, Albert Camus, en de problematiek rond vrijheid en determinisme. Op vlak van letterkunde ging zijn voorliefde naar de schrijver Johann Wolfgang von Goethe.

In de jaren zeventig en tachtig gaf hij ook regelmatig gidsbeurten in verschillende Europese musea. (Wikipedia)

De Romeinse of Latijnse kalender is gebaseerd op de maanstanden en verdeelt het jaar in twaalf maanden . Het oud-Romeinse jaar begon destijds met maart en eindigde eind februari . De week met namen van dagen was nog niet bekend . Deze werd in Europa pas rond het jaar 400 (christelijke jaartelling) ingevoerd , samen met de namen van de dagen , die grotendeels ‘geleend’ werden bij overwonnen volkeren en goden allerlei .

Een datum werd in de Romeinse tijd aangegeven door het aantal dagen te noemen voor een vast punt . Vaste data waren bv.

– de Kalendae (1e dag van de maand)

– de Nonae (5e dag van de maand of de 7e in de maanden maart, mei, juli en oktober)

– de Idus (13e dag van de maand of de 15e in de maanden maart, mei, juli en oktober)

In de tijd van Gaius Julius Caesar waren de verschillen tussen de gebruikelijke maan- en seizoenskalender (tropische kalender) zo groot geworden dat Caesar zijn oren de kost gaf bij de geleerde mensen van zijn tijd . Hij wou klaarheid in de zaak brengen .

Op advies van de Alexandrijnse astronoom Sosigenes legde Caesar een jaar van 365,25 dagen vast en voegde om de vier jaar een schrikkeldag (extra dag) toe .

De Juliaanse kalender is dus genoemd naar Julius Caesar die hem, in zijn hoedanigheid van pontifex maximus (hoofd van de Romeinse eredienst) , in 45 voor Christus invoerde als finale correctie op de Romeinse versie van de Egyptische kalender .

De duur van 365,25 dagen was vanouds reeds door de Egyptenaren bepaald en is een vrij goede benadering van het tropisch jaar dat gebaseerd was op het verloop van de seizoenen.

De Jules Cesaaar …

Julius Caesar kennen wij  uit onze vroege lagere schooltijd vooral via de Historiaprenten die toen letterlijk een erg gesmaakt (want geromantiseerd) licht wierpen op het geschiedenisonderricht. Alhoewel Caeser in onze streken een agressor en bezetter was , mochten wij hem wel omdat hij de toenmalige Belgen met stip op één de dapperste van alle Galliërs noemde . Jules werd in de 19de en 20ste eeuw , toen iedereen zich voor geschiedenis begon te interesseren , bovendien een populaire doopnaam.

Julius Caesar , die in het jaar 100 v.Chr. werd geboren , won tijdens zijn militaire carrière zowat alles wat er te winnen was . De militaire Eddy Merckx van zijn tijd .

In zijn ‘De bello Gallico’ wijdde hij liefst 3 hoofdstukken aan volksstammen die wij nu Belgen noemen .

Hoofdstuk II verhaalt de veldslag tegen de dappere Nervii , hoofdstuk V tegen de Eburonen . In hoofdstuk VI heeft Caesar het over de strafexpeditie tegen diezelfde opstandige Eburonen . Nerviërs en Eburonen zou hij in zijn zeldzame geschriften als de dapperste onder de Galliërs aanwijzen (Horum omnium fortissimi sunt Belgae) .

Roem en einde

Toen Caesar  in 49 v.Chr. uit Gallië terugkwam en de Rubicon, de grensrivier met Italië en Gallia Transalpina overstak om orde op zaken te gaan stellen in Rome via een staatsgreep, sprak hij de historische woorden “alea jacta est” (de teerling is geworpen). In 47 v.Chr. onderdrukte hij met groot gemak een opstand in Egypte en liet dat de Romeinse senaat weten met de gevleugelde woorden … “veni, vidi, vici” (ik kwam, ik zag, ik overwon). Niet iedereen hield echter van die grootspraak.

In 44 v.Chr. was Julius Caesar op het toppunt van zijn macht in het oude Rome. Op de Idus van maart (15de dag van de eerste maand van het jaar) kwam hij zelfs zonder lijfwacht naar de vergadering in de senaat, zelfverzekerd als hij zich wist van zijn macht. Edoch…

In de senaat werd hij opgewacht door tientallen samenzweerders. Amper 23 van hen durfden echter daadwerkelijk hun mes boven te halen. Van de 23 steken die Caesar kreeg, was er slechts één dodelijke, wellicht die van zijn aangenomen zoon Brutus.

“Kai su teknam – tu quoque fili mi – et tu fili” (ook gij mijn zoon) werden zijn laatste woorden (in het Grieks en het Latijn) op die voor hem fatale Idus van maart.

De moord gebeurde vandaag dinsdag 15 maart precies 2 060 jaar geleden en leeft (gelukkig) nog steeds verder in vele historische breinen . De Iden van Mars zijn sindsdien een begrip voor alles wat met rampspoed en onheil te maken heeft .

Van Juliaans naar Gregoriaans

Een jaar volgens de Juliaanse kalender duurt in de praktijk elf minuten langer dan het tropisch jaar . Daardoor loopt de kalender in duizend jaar 7,6 dagen achter op de zon . De fout werd … in 1582 hersteld , maar nog niet uitgeroeid . De orthodoxe wereld bv. gebruikt nog steeds de Juliaanse kalender .

Ter ere van de invoering van deze Juliaanse kalender werd de maand Quintilis (toen nog vijfde maand) veranderd in Julius of juli , de zevende maand die net als augustus (naar keizer Augustus) 31 dagen zou tellen . Wat nog steeds het geval is .