Morgen zondag 12 mei wordt ‘de meiboom’ geplant, of beter ‘opgericht’. Voor de tiende maal reeds zal dat gebeuren door het ‘meiboomcomité’. Normaliter vindt die plechtigheid plaats in de avond/nacht van 30 april op 1 mei. Dit jaar kon dat niet wegens botsende kalenders in de parochie. Dus liever wat later dan nooit.
Het idee van de schilden van de diverse verenigingen waarmee hij bekleed is, komt uit Duitsland, uit Toenisvorst, sinds 2007 de jumelagegemeente van Vorst-Laakdal. Een verdwaalde prent- of postkaart zou aan de basis liggen van de jumelage.
Het verhaal van ereburgemeester Ludo Helsen klinkt echter ietwat anders. Ga je gang, heer burgemeester van toen…
-De eerste contacten tussen Laakdal en Toenisvorst uit de archieven gehaald-
door Ludo Helsen , ereburgemeester
Ludo – “Het geheugen is meestal kort , zelfs die over gebeurtenissen die toch nog niet zo oud zijn! Toch was ik even geschrokken van de verwijzing in “Laakdal Leeft “ naar een postkaart die zou zijn verkeerd gegaan en die aan de basis zou hebben gelegen van de verzustering der twee Vorsten.”
Ludo – “Ik was er zeker van dat dit verhaaltje niet het prille begin was. Eerst ben ik beginnen grasduinen in de teksten van de Duitse gemeente over die samenwerking . Die zeggen ook wel iets over die Postkarte uit 2003 die een aanleiding kon geweest zijn voor de samenwerking tussen Vorst en Vorst, maar de Duitsers weten er nog wel wat meer van. Hun geheugen blijkt een beetje beter te zijn!”
Ludo – “Zij schrijven dat er reeds een eerste contact was in 1978 , dus 40 jaar geleden. Dat er van dan af al wel gevoetbald en gekegeld wordt tussen clubs van de twee gemeenten , Laakdal en Toenisvorst en dat ook in 1978 de twee burgemeesters, Ludo Helsen en Richard Beckers, elkaar leerden kennen. Ik besefte dat dit waar was , en dat wij in dat jaar met enkele leden van het schepencollege in Duitsland op bezoek zijn geweest. Ik heb daar trouwens nog foto’s van.”
Ludo – “Ons Vorst was toen iets meer dan een jaar geleden mee Laakdal geworden. Het Duitse Vorst was even van tevoren , namelijk in 1970 , ook gefuseerd met de gemeente St-Toenis en Toenisvorst geworden. Wel was ik er al lang zeker van dat een Duitse journalist aan de basis lag van die eerste ontmoeting en dat hij werkte bij de Westdeutsche Zeitung. Mijn archief heeft me daarover weer alle details bezorgd. In die krant van zaterdag 25 maart lezen we de details . Het lange artikel luidt : “VON VORST nach VORST nur zwei Stunden Fahrt!” ( slechts 2 u rijden ). Hier zie je hoe het kan verkeren ”
Ludo – “Het jaar 1978 was ook , om de fusieproblemen wat verteerbaarder te maken en onder impuls van de Boerenbond , uitgeroepen tot “Jaar van het DORP “. De Antwerpse krant “het Handelsblad “ , toen de oudste Nederlandstalige krant in ons land ,had zich daarin vastgebeten en was op zoek naar dorpen in verschillende landen die dezelfde naam droegen. En zo had die krant , die in 1979 ophield te bestaan ,gevonden dat er hier een Vorst was en in Duitsland ook .”
Ludo – “Die twee kranten kwamen hierover in contact en ik kreeg telefoon van een Duitse journalist , die in de omgeving van het Duitse Vorst woonde , om hierover een gesprek te hebben. Hij werd nog enthousiaster toen hij hoorde dat ons dorp tevoren nogal eens Vorst-Kempen werd genoemd en dat zijn Vorst ook vlakbij het stadje Kempen lag.”
“En zo is dan Juergen Lemke met de fotograaf van de krant , Friedhelm Reimann in de helft van maart 1978 bij mij op het (oud) gemeentehuis in Vorst gekomen. Zij zijn de hele dag gebleven, en die ontmoeting is de basis geworden van het lange verslag dat in de Duitse krant op 25 maart verscheen.”
“De heer Lemke keerde met enige geestdrift terug naar Duitsland waarna het gemeentebestuur ons uitnodigde voor een bezoek. Wij zijn daar enkele maanden later op bezoek geweest. Ik ben er zelfs zeker van dat het op 10 november 1978 was.”
Geen verzustering
Ludo – “Vrij lang heb ik nog contact gehad met mijn collega uit Toenisvorst , hij had een mooi caritatief bedrijf waar ik nog studenten stagiairs heb naartoe gestuurd. De vraag blijft echter waarom het toen niet tot een verzustering is gekomen. Het antwoord is vrij simpel: de tijdsgeest was anders , er was hier nog zoveel te doen , het Europa van nu was nog ver weg , maar het einde van de oorlog was nog te dichtbij . Bovendien had Vorst-Kempen heel wat mensen zien gedeporteerd worden . Zij die terugkeerden waren de periode 1944 nog lang niet vergeten , de familieleden van die niet waren teruggekomen zeker niet.”
“Vandaar ook dat de ouderen in ons beleid eerder tot voorzichtigheid aanmaanden . Wel zijn wij zeker in die jaren na 1978 allerlei contacten tussen verenigingen van de twee Vorsten blijven ondersteunen , maar tot een officiële verzustering is het nooit gekomen.”
